چرند و پرند

هف اصلی از ساخت دوربینهای دیجیتال :
          هدف اصلی سازندگان دوربینهای دیجیتال این بوده است که رزولوشن یا دقت دوربینهای دیجیتال را به دوربینهای فیلمی برسانند. رزولوشن بالاتر به عکاس اجازه می‏دهد تا عکس را در اندازه‏های بزرگتری چاپ کند یا بتواند قسمت‏هایی از عکسهای خود را جدا کرده،  بزرگ و چاپ کند،  بدون اینکه کیفیت آن کاهش یابد .

دسته بندی دوربینهای دیجیتال :
           به دو دسته تقسیم می‏شوند : دوربینهای تمام اتوماتیک و دوربینهای SLR. دوربینهای دیجیتال تمام اتوماتیک: ظاهری مانند 35 میلیمتری تمام اتوماتیک دارند،  دوربینهای SLR حرفه‏ای مانند نیکون D1  لنزهای قابل تعویض،  فلاش‏های قوی و کنترلهای دستی زیادی دارند .

مهمترین وجه تمایز دوربینهای دیجیتال :
1- قابل تعویض بودن لنزها
2- بدنه یا LCD قابل چرخش
3- امکان ضبط فیلم
4- کیفیت
5- میزان زوم اپتیکال
سیستم اپتیکال (Optical System ) :
          قلب هر دوربینی ( چه دیجیتالی و چه فیلمی ) قسمت اپتیکی آن است. اکثر دوربینهای دیجیتال دو منظره یاب ( ویزور ) دارند،  منظره یاب دیجیتال و اپتیکال .

         منظره یاب اپتیکال یک لنز پلاستیکی یا شیشه‏ای است که نمای سوژه را به صورت غیر الکترونیکی نشان می‏دهد و منظره ‏یاب دیجیتال،  یک LCD است که تصویری از آنچه CCDها دریافت می‏کنند را به شما نشان می‏دهد .

تفاوت منظره یاب دیجیتالی و اپتیکال :
          بسیاری از دوربینهای دیجیتال، غیر SLR هستند و شما آنچه را که CCDها می‏بینند از طریق منظره‏یاب اپتیکال نمی‏بینید. منظره‏یاب اپتیکال آنها،  از سیستم ارزان قیمتی پیروی می‏کند. در این سیستم یک لنز مجزا به موازات لنز اصلی دوربین و نزدیک آن وجود دارد،  که برای کادربندی ساخته شده است .

          وقتی از فاصله‏های زیاد عکس می‏گیرید،  نمایی که در لنز اصلی وجود دارد نسبت به چیزی که در لنز کوچک منظره‏یاب می‏بینید تفاوات چندانی ندارد،  ولی هر چه فاصله کمتر شود،  تفاوت تصویر آن دو نیز بیشتر می‏شود  در این مشکل که مشکل توازی یا پارالکس نام دارد،  هر چه فاصله سوژه از دوربین بیشتر باشد، نسبت اختلاف بین دو عکس کمتر می‏شود،  و این همان خطای دیده منظره یاب است .