چرند و پرند

عکاسی مادون قرمز یکی از شاخه‌های جذاب عکاسی است که از گذشته تاکنون جزو دل‌مشغولی‌های عکاسان بسیاری بوده است و اساسا علت جذابیت‌اش هم بخاطر ایجاد نوعی نگاه و دید تازه به جهان است.
در گذشته این نوع عکاسی با استفاده از فیلمهای خاص مادون قرمز سیاه و سفید مانند Kodak HIE (+) و یا انواع رنگی مانند KODAK EKTACHROME Professional Infrared EIR Film (+) انجام می پذیرفت. البته برای این منظور استفاده از فیلتزهای خاصی که مانع عبور سایر قسمتهای طیف نور می‌شوند نیز الزامی بود. همچنین پروسس خاص و گاها مشکلی نیز در پی داشت تا بتوان به عکسهای دلخواه دست یافت.

Jeffrey Klassen: Nikon D70s ,Nikkor 18-70mm ED
Tiffen 87 Filter

اما در دنیای دوربینهای دیچیتال نیز این داستان ادامه یافت. سنسور دوربینهای دیجیتال قادر به دریافت نور مادون قرمز است. اما برای پیشگیری از اختلالات تصویری ناشی از آلودگی نور مادون قرمز، با فیلتر خاصی در جلوی سنسور، باعث جلوگیری از رسیدن قسمتی از نور مادون قرمز به سنسور می‌شوند. توجه کنید که گفتیم قسمتی از نور. بنابراین برای عکاسی مادون قرمز در دوربین دیجیتال میتوان با استفاده از فیلترهای مادون قرمز که فقط به نور مادون قرمز اجازه عبور می‌دهند، و البته نوردهی طولانی، عکسهای مادون قرمز گرفت. و البته پروسس بعدی نیز نسبت به عکاسی فیلمی بسیار انعطاف پذیرتر و ساده‌تر است.

میزان عبور نور مادون قرمز در دوربینهای مختلف متفاوت است. دوربینهای کامپکت قدیمی‌تر به قسمت بیشتری از نور مادون قرمز اجازه عبور می‌دادند و عکاسی مادون قرمز با این دوربینها راحت‌تر است. می‌توان با آزمونهای خاصی وضعیت دوربینهای مختلف را از این لحاظ سنجید.

اما برای حل مشکل اکسپوژر طولانی در این روش، راهی وجود ندارد مگر اینکه آن فیلتر جلوی سنسور برداشته شود. در این صورت می‌توان به راحتی با نوردهی‌ معمولی (و توجه به چند نکته خاص) به عکاسی مادون قرمز پرداخت. البته بازهم نیاز به فیلتری وجود دارد که تنها به نورمادون قرمز اجازه عبور بدهد و از عبور سایر قسمتهای طیف مرئی جلوگیری کند. برای این منظور دوربین باید باز شود و فیلتر جلوی سنسور برداشته شود. در برخی شرایط برای راحتی کار، آن فیلتر مادون قرمز را نیز همانجا در داخل دوربین جلوی سنسور نصب می‌کنند تا دیگر دوربین کاملا به یک دوربین عکاسی مادون قرمز تبدیل شود.